De grauwe kiekendief

Ik ben verliefd. Hopeloos verliefd. Mijn hart slaat op hol, ik heb een stomme grijns op mijn gezicht en ik loop de hele dag te zingen...... Dus ik moet wel verliefd zijn, iets anders kan ik niet verzinnen. En dat allemaal vanwege een vogel, een prachtige, spectaculaire en heel bijzondere vogel. Ik had haar al eens eerder gezien en toen had ze me al betoverd, deze balletdanseres van de lucht. Ze vliegt, ze swingt, ze draait pirouettes door mijn hoofd en ik kan nu definitief niet meer zonder haar......

Mijn liefste grauwe kiekendief......

Petra zal wel denken, 'die is gek!! En ik dan?' Maak je geen zorgen lief, ik blijf met twee benen op de grond. Maar kijk nou toch, is ze niet prachtig?



Grauwe kiekendief - Circus pygargus. Adulte vrouw met prooi

Omdat ik vorig jaar betrokken ben geraakt bij de Werkgroep Grauwe Kiekendief (zie de button hiernaast) heb ik speciale aandacht voor deze prachtige roofvogel. En ,net als vorig jaar, heb ik de kans gehad om te helpen bij het opsporen van mogelijke broedparen. Ze bevinden zich meestal in percelen van boeren in gebieden die redelijk rustig zijn. Het nest bevindt zich dan vaak op de grond in een tarweveld en de dame die hier op de foto staat is niet anders. Zij en haar partner zijn waarschijnlijk hetzelfde paar dat vorig jaar ook in dit perceel een nest jongen heeft grootgebracht. Eén van die jongen staat op die eerder genoemde button aan de rechterkant.



Idem, maar nu is de prooi al verslonden

Wie weet, misschien herkende ze me wel van vorig jaar......... Vast niet, maar het is leuk om te denken van wel.

Barnevelders in het Peenedal

Door sommige roofvogel-enthousiasten wordt de zeearend soms gekscherend ook wel 'Barnevelder' genoemd, naar het beroemde forse kippenras. En inderdaad, ik moet toegeven, zittend in het gras maakt deze reus weinig indruk en komt eerder over als een lompe, ietwat trage en suffige vogel. Niet erg imposant, in elk geval. Maar in de lucht is het een ander verhaal.

Haliaaetus albicilla - Zeearend, adult.

Onvolwassen zeearend, 4e kleed.

Mocht u in vijf dagen tijd tussen de 50 en 100 waarnemingen willen doen van zeearenden, dan heb ik een tip voor u: Ga naar het Peenedal. De kans dat u een zeearend gaat zien, die schat ik op ongeveer 100%. Of nog iets meer........

O,o, Oost-Duitsland

2012 was voor mij het jaar van de Rode wouw. Elk jaar stel ik mezelf een doel, als het over het fotograferen van een roofvogelsoort gaat die ik nog niet eerder voor de lens had. En voor dat doel kies ik uiteraad in eerste instantie een soort die ook daadwerkelijk in Nederland te vinden is. Natuurlijk wil ik ook graag de Spaanse keizerarend zien en fotograferen, maar je moet wel reeel blijven, toch? In elk geval had ik voor dit jaar dus de rode wouw gekozen.

Maar die kan dus nu van mijn lijstje af!

Petra en ik zijn rond Hemelvaart en Pinksteren met de caravan naar het voormalige Oost-Duitsland gereden, ongeveer 740 kilometer van Utrecht, naar het dal van de rivier de Peene. Het ligt in het uiterste noorden van Duitsland, dicht tegen de Poolse grens, vlak onder de Oostzee. Het is een prachtig gebied met veel bos en moeras, maar ook met 'platte' landbouw-gebieden en licht glooiende weiden en akkers. Dit specifieke gebied staat bekend om de aanwezigheid van forse aantallen zeearenden, maar zoals in heel Duitsland, zijn ook hier flinke aantallen rode (en zwarte) wouwen te vinden. Maar ja, niks is zeker, dus of je ze ook voor de lens krijgt is maar zeer de vraag.

Op de eerste dag dat we op de camping in Murchin stonden, hebben we een lekkere fietstocht gemaakt, naar het dichtbij gelegen 'Insel Usedom', een schiereilandje in de delta van de Peene. Toen we net op het eiland waren aangekomen, en onze fiets wilden parkeren om een lekkere cappuchino in de zon te gaan drinken, draaide er een grote roofvogel langzaam naar ons toe, tegen de wind laverend, op een meter of tien boven ons hoofd:

Milvus milvus - Rode wouw

Met z'n diep gevorkte staart en z'n typisch geknikte vleugels, is dit een onmiskenbare rode wouw. Wat een spektakel!! Ik was danig van mijn stuk gebracht en heb de rest van de dag verdwaasd naar boven gestaard, in de hoop dat ik nóg een wouw zou zien.

Vijf dagen later kon ik mijn turflijstje wel in de prullenbak gooien. Het stond helemaal vol met streepjes bij de rode wouw. Er vliegen daar echt grote aantallen wouwen, en ze zijn bepaald niet schuw. Op onze één-na-laatste dag in Murchin heb ik nog eens een tochtje alleen gemaakt, terug naar de plek waar ik deze beauty had gezien. Ik werd niet teleurgesteld, want ik heb daar de onderstaande foto's kunnen maken:"

Rode wouw

Op onze thuisreis, na een bezoek aan een tankstation zag ik, wegrijdend van de pomp en al weer bijna op de invoegstrook van de 'Autobahn', een schitterende zwarte wouw op ongeveer 5 meter hoogte recht over de auto aan komen vliegen. Te laat om te remmen, natuurlijk. Erg jammer, maar samenvattend kan ik over Oost-Duitsland in ieder geval zeggen: 'Wouw!!'