Lauwersmeer

Een van mijn favoriete plekken voor het fotograferen van roofvogels is het gebied rondom het Lauwersmeer. Een aantal jaar geleden ben ik daar voor het eerst oog in oog komen te staan met de Grauwe kiekendief, en vervolgens ook met Madeleine Postma van de Werkgroep GK. Afgelopen vrijdag had ik eindelijk weer eens de gelegenheid om daar een hele dag rond te struinen.

Ik was op zoek naar de jonge oehoe die daar al een paar dagen achter elkaar gezien was bij de kazerne aan de Strandweg in Zoutkamp. Ook is het een goed gebied voor zeearenden en alle soorten kiekendieven. En het is ook de tijd van het jaar voor doortrekkende visarenden, en die houden erg van dit soort gebieden. Tel daar bij op dat er ook veel buizerden en torenvalken te zien zijn, en je zult begrijpen dat ik met plezier die 200 kilometer naar het nooden rijd.

Ik heb ruim een uur gezocht naar de oehoe, die weliswaar op donderdag niet meer gemeld was, maar die toch goed te vinden zou moeten zijn als hij er nog wel was. Maar geen geluk. Dus ben ik daarna verder gereden naar Paesens en Moddergat, een gehucht aan de uiterste rand van Friesland, net voordat je de Waddenzee inloopt. Een heel klein schattig dorpje met een kerkje waar het kerkhof aan de voorzijde ligt, en waar de grafstenen regelmatig worden gepoetst, maar wel scheefhangen.

Weinig tijd, weinig foto's

Ik had erg uitgekeken naar dit voorjaar en de zomer. De mogelijke nesten van de grauwe kiekendief in Flevoland, het ringen van de jongen van de wespendief in Bosch en Duin en zoeken naar de steenarend in Slovenie, allemaal roofvogelavonturen waar ik erg veel zin in had. En uiteraard 'gewoon' op zoek naar de blauwe kiekendief in Zeewolde, bruine kiekendieven in de Noord-Oost polder en zeearenden in de Biesbosch.

Maar er is allemaal niet veel van terecht gekomen. Het blijkt een erg slecht muizenjaar te zijn en dat zorgt ervoor dat er nauwelijks grauwe kieken in Flevoland zijn. Ook zat het weer soms erg tegen, met veel regen en kou, vooral in de weekenden. En mijn eigen bedrijf heeft ook wel eens aandacht nodig in het weekend. En als je dan ook nog niet op tijd kunt zijn voor het ringen van de jongen van de wespendief, door een wegopbreking en onmogelijke omleidingen in Bosch en Duin en Zeist, dan kun je zomaar tot de ontdekking komen dat je in juli/augustus nog niet één leukefoto hebt kunnen maken.

Op vakantie in Slovenie bleek ook nog eens dat de steenarend daar zich maar zelden op een acceptabele hoogte laat zien, dus ik heb het moeten doen met onderstaande plaatjes van een rode wouw en een torenvalk, beiden gefotografeerd in Herrstein, in Duitsland. Prachtig, maar minder dan waar ik op gehoopt had. Nu maar hopen op een beter najaar......

Milvus milvus - Rode wouw

Falco tinnunculus - Torenvalk, vrouw.