Giervalk

Zo, dat was me het dagje wel, gisteren. Ik was er niet meer aan toe gekomen om te vertellen hoe ik de giervalk (zie vorige post) gevonden had en hoe de foto's tot stand waren gekomen, dus ik ga er nu maar even voor zitten.

Ik had bij de weersverwachting gezien dat het mogelijk mooi weer zou worden, met zon en een graad of 17, dus ik was goed geluimd en optimistisch over mijn kansen. De giervalk werd nog steeds gemeld in Philippine en Sluiskil, dus ik besloot tóch weer de lange rit te maken, met in mijn achterhoofd dat kleine vervelende piepstemmetje, dat maar bleef zeuren over liters diesel, 'wat als 'ie net vandaag niet rondvliegt maar verstot zit', en 'heb je hier wel tijd voor' enzovoort, enzovoort. Iedere keer als dat stemmetje weer even hoorbaar werd, antwoordde ik in mezelf: 'Je moet er wat voor over hebben, niet geschoten.......'

Ik was om 12.00 uur in de Van Remoorterepolder, waar de valk de dagen ervoor gezien en gefotografeerd was. Binnen twee minuten had ik drie buizerden voor de lens gehad, maar uiteraard was de giervalk nog even niet zichtbaar. En de beloofde zon ook niet. Grijs en grauw, en best koud ook. Het weggetje waar ik de buizerden zag was een onverhard boerenpad. Ik ben halverwege gekeerd, omdat ik niet wist waar het zou uitkomen. Terug op de afslag waar ik het paadje in was gereden, ben ik rechtaf geslagen naar de Oude Vogelschorpolder, mijn jachtterein van 21 februari. En op de kruising waar ik toen drie uur vergeefs heb staan wachten op de giervalk, stond een Belgische meneer door een scoop nar een hoogspanningsmast te turen, terwijl een blauwe kiekendief voor zijn auto langs over de weg scheerde......

'Heb je iets moois in de kijker?' vroeg ik hem, toen ik naast hem stond. Hijgend van opwinding wees hij in de verte, naar een onduidelijke 'blob' in een hoogspanningsmast. We waren het er snel over eens dat dit hem moest zijn, maar de 'blob' was te ver weg om er zeker van te zijn. Maar drie minuten later vloog ons doelwit naar een andere, beter bereikbare hoogspanningsmast:

Giervalk - Falco rusticolus. Deze heeft er schijt aan.

Mijn eerste giervalk!! En ook voor mijn Belgische collega was het 'de eerste keer'. En eerlijk is eerlijk, als hij niet met zijn kijker in de weer was geweest en ik hem niks gevraagd had, zou ik de giervalk niet ontdekt hebben.

Niet veel later besloot onze 'gierende' valk er weer vandoor te gaan, naar een hoogspanningsmast verderop, midden in het weiland. Ik besloot nog even te blijven, om te zien of ik geluk zou hebben en de valk nog eens goed voor de lens zou krijgen. Hij zat ongeveer een 500 meter van me vandaan en het zicht was nog steeds erg slecht door lage bewolking. Een Philippiense vrouw, met stok en hond, kwam naar me toe om te vragen wat ik nou precies aan het doen was. Na mijn uitleg, wees ze me op een boerenweggetje waar ik met de auto wel op kon rijden, waardoor ik waarschijnlijk wel iets dichter bij de giervalk kon komen. Wat een schat van een mens! Ik had heel dat weggetje niet gezien, maar inderdaad, 400 meter verder stond ik naast de hoogspanningsmast, en dit is wat ik zag:

En alweer krijg ik een lading stront over me heen!!

Nou ben ik best tolerant hoor, maar twee keer bescheten worden, dat gaat me te ver. Gelukkig besloot de valk zich ook nog van zijn beste kant te laten zien. Ik moest er wel voor door het weiland van de boer lopen, maar er was, volgens mij, nog geen gewas ingezaaid, dus ik heb het er maar op gewaagd. Boer, als u dit leest: Sorry, maar ik kon het niet laten.

Spiedend naar een prooi

Ik heb een half uur staan kijken en fotograferen, terwijl de giervalk op de uitkijk zittend, zijn/haar verenpak in orde bracht. Een toonbeeld van kracht en superioriteit, zich niets aantrekkend van die rare tweevoeter op de grond. Zelfs toen ik bezoek kreeg van een overspannen vogelaar uit Nieuwegein, die bijna rennend en struikelend naar me toe kwam en babbelend en hijgend naast me ging staan, bleef de valk onverstoorbaar zitten, op 30 meter afstand, in het topje van de mast.

En dan krijg je zomaar, ineens, de beloning voor twee lange ritten naar Zeeland, bij elkaar meer dan 800 kilometer en drie keer € 5,00 voor de tolweg. Met een klein hupje laat de valk zich vallen en duikt tegen de wind in, recht over je hoofd, weg richting een andere polder, om daar een houtduif op te jagen en te landen in een andere hoospanningsmast. Ik heb mijn fototoestel in de aanslag als het gebeurt, en dit is wat er dan van komt:

Klaar voor de start!

Dank je wel, you made my day!

Moet je je eens voorstellen, zeg, dat ik gewoon thuis was gebleven!! Daar moet je toch niet aan denken!!