Ik heb in het verleden een aantal maal een baan gehad als verkoopadviseur buitendienst (sjiek voor 'vertegenwoordiger') waardoor ik veel onderweg was met de auto. Je komt dan langs vele mooie plekken, en soms op een tijdstip waarop je nét je boterhammetje op wilt peuzelen. Een mens moet toch eten, nietwaar?
Ik moest op een dag, ergens in het vroege voorjaar van 2004, in Almere zijn, om daar bij een klant wat magazijnstellingen te verkopen. Vlak bij de Oostvaardersplassen, bij het Jan van den Boschpad, als u dat wat zegt. Ik had ook mijn digitale compactcamera bij me, een Canon Powershot G3, en die lag op de passagiersstoel naast me toen ik weg reed bij de klant.
Op zoek naar een mooi plekje om de auto neer te zetten en mijn lunch op te eten, kwam ik langs een woonwijk die bijna ín het bos lag. Langzaam rijdend reed ik naar een rustig plekje om de auto neer te zetten. En terwijl ik de kant van de weg opzocht en de auto langzaam uit liet rollen, zag ik uit mijn ooghoek een forse wit/zwart gestreepte vogel in een boom zitten die direct mijn aandacht trok. Ik zette de auto stil, deed mijn raam naar beneden aan de passagierskant en greep mijn camera.
 |
| Buizerd - Buteo buteo |
Ik heb een uur gedaan over mijn lunch, want deze prachtige buizerd is dat hele uur onverstoorbaar blijven zitten. Vanaf dat moment was ik verkocht. Die strenge blik, die houding van majestueuze kracht en onafhankelijkheid, die absolute schoonheid van een vogel, die zorgt er nu voor dat ik elke mogelijkheid die ik heb eropuit trek met mijn camera, dat ik af en toe verdwijn van de aardbol, en mezelf verlies in de leefomgeving van de roofvogels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten