Roofvogels tellen in Flevoland

Afgelopen zaterdag, 21 januari, heb ik meegedaan aan de wintertelling van roofvogels door de Stichting Vogel- en Natuurwacht Zuid Flevoland. Dit was op uitnodiging van het bestuur van de Werkgroep Grauwe kiekendief, omdat de Natuurwacht zelf niet voldoende vrijwilligers op de been kon krijgen. En bovendien is er natuurlijk voldoende informatie te verzamelen op zo'n dag die ook voor de Werkgroep belangrijk is. Dus, verzamelen om 9.00 uur, 10.30 uur het veld in en om 15.30 uur terug op het startpunt voor een kop soep. En tussendoor 5 heerlijke uren in de natuur, op zoek naar avontuur.

Het was niet de allermooiste dag om met je fototoestel aan de slag te zijn in de buitenlucht. Dikke wolken, grijs, grauw en koud met een regenachtige start. En veel wind. Heel veel wind. Ik was op stap met Sjoerd Sipma, van de werkgroep, en die heeft me heel veel verteld over zijn werk bij de werkgroep, over roofvogels in het algemeen en over grauwe kieken in het bijzonder. Leuke vent, leuke dag.

We reden rond 13.00 uur langs het Greppelveld, langs de N306 bij Elburg. Daar stopten we even om een weiland met schapen te inspecteren en te zien of daar toevallig nog een buizerd of ruigpootbuizerd te zien zou zijn. Ineens stootte Sjoerd me aan en zei: 'Pak je toestel. Nu! Zeearenden, twee!'

Jammer van het slechte licht, maar toch een mooie herinnering

Wat een imposant gezicht, zeg, een zeearend die uit een Nederlands weilandje, tegen de wind in, probeert op te stijgen. Een paar schapen stonden schaapachtig te kijken naar het geweldige gevecht van deze kolossale rovers met de omstandigheden. En tegelijkertijd sta ook ik er verbaasd van hoe snel deze 'Barnevelders' (volgens de heren van de Werkgroep Grauwe Kiekendief) hoogte hadden gewonnen en zich op de wind lieten meevoeren naar het Drontermeer. In één woord: Schitterend. En in twee woorden: Vet cool.