Wespenraat....

Elk jaar, rond de kerst, maakt heel Nederland lijstjes met goede voornemens. Kinderen die bijna jarig zijn, maken een verlanglijstje. En een boodschappenlijstje bestaat uit dingen die we willen halen, omdat we ze nodig hebben. Ik had voor 2011 ook een lijstje gemaakt. En de wespendief stond erop.

Ik had het voornemen om in 2011 een mooie foto te maken van een wespendief, omdat ik dat wilde én omdat ik dat nodig vond. Maar de wespendief is een 'moeilijke' vogel, schuw en niet erg talrijk aanwezig in Nederland. Ze maken een nest in een hoge boom in het bos, bovenop de kruin van naaldbomen is favoriet. Dus vind er maar eens één die lang genoeg in beeld is om een goeie foto te maken.

Maar dankzij Betsy, de moeder van Petra, kwam ik op het spoor van een nestelend paar wespendieven in Bosch en Duin, bij Zeist. Zij heeft me laten zien waar in het bosperceel het nest zich zou moeten bevinden. En dan is het dus eigenlijk alleen nog maar een kwestie van geduld en veel geluk.......

Wespendief - Pernis apivorus

Op 7 juli 2011 ben ik naar Bosch en Duin gereden, naar het betreffende stukje bos gelopen en heb me verdekt opgesteld onder een grove den, met uitzicht op het nest en de omringende bomen. Ik heb geduld gehad, veel geduld. Maar ook geluk, heel erg veel geluk. Op het moment dat ik eigenlijk niet meer geloofde dat ik überhaupt iets te zien ging krijgen, kwam dit mannetje tussen de bomen door aanvliegen richting het nest, en maakte een tussenlanding op een tak, schuin onder het nest.

Ik was met stomheid geslagen. Ik besefte eigenlijk ook niet echt goed wat ik nou precies zag. De vogel landde op één poot op de tak, keek schichtig om zich heen en vloog na 10 seconden weer weg, het bos in. Met een reusachtig stuk wespenraat in zijn linkerpoot. Maar dat had ik eigenlijk niet eens gezien. Zoals ik me ook niet eens gerealiseerd heb dat ik in die tien seconden wel twintig foto's had gemaakt!

En nu vliegend.

Drie minuten later zag ik hem weer, nu door de bomen flitsend en landend op het nest, waarna ik hem twintig seconden later alweer cirkelend op de thermiek omhoog zag stijgen boven het bos. Pas toen ik thuis de foto's op de computer had staan, besefte ik hoe uniek deze foto wel was. Ik heb aan veel mensen moeten uitleggen dat dit echt een wilde vogel is, en dat ik geen gebruik heb gemaakt van Photoshop of iets dergelijks.

Ik heb een wens in vervulling zien gaan, in 2011. Ik hoop dat de jongen van deze wespendieven gezond en wel het nest hebben kunnen verlaten. En ik zou alleen nog graag willen dat ik deze wespendief nog één keer zou mogen zien, en dan zou ik heel zachtjes tegen hem willen zeggen:

'Bedankt dat ik je heel even heb mogen zien en dat je heel even voor mij hebt willen stilzitten'.