Op 28 oktober 2011 werd er op waarneming.nl een giervalk gemeld in de omgeving van Philippine, in Zeeuws Vlaanderen. Dat is ruim 180 kilometer van Utrecht vandaan. Niet naast de deur, dus ik ben niet gelijk in de auto gesprongen om die zeer zeldzame dwaalgast in die verre polders te gaan opzoeken. De kans bestaat dat 'ie daar maar één dagje zit en gewoon weer verder trekt, of dat 'ie elke dag op een andere plek gaat zitten, of dat 'ie, net op de dag dat ik daar ben, geen trek heeft, of...... Nou ja, je snapt het wel, ik was niet direct super gemotiveerd om bijna 400 kilometers te gaan rijden als ik niet zeker was van de locatie.
Diezelfde giervalk werd vanaf die 28e oktober, tot 21 februari 2012 ruim 450 maal gemeld door verschillende waarnemers, telkens op plekken niet verder dan 5 kilometer van elkaar. Honkvast. Rotsvast. Vast en zeker.
Op die 21e februari, nu ik dit schrijf dus drie dagen geleden, hield ik het dus niet meer. Ik heb alle waarnemingen in mijn topografische atlas ingetekend, de Tom-Tom opdracht gegeven om me naar Philippine en Westdorpe te begeleiden en met een tank vol diesel (€ 1.40 per liter!!!) ben ik 183 kilometer gaan rijden, via Antwerpen naar Zeeuws Vlaanderen. De zon scheen flauwtjes, en er stond een rustig windje. Ik had er zin in!
(Even een melding tussendoor, voor mensen die dezelfde trip willen gaan maken: Niet luisteren naar de Tom-Tom. Die leidt je door Antwerpen en laat je dan een route volgen die niet klopt, en bovendien dwars door het centrum van Antwerpen leidt. Ik ben daar 5 jaar ouder geworden. Niet doen.)
Om 12.45 uur was ik op de plaats van bestemming, de Oude Vogelschorpolder bij Sluiskil/Philippine. Een mooi gebied voor roofvogels, want je kunt er kilometers om je heen kijken, over weilanden en akkers. Elke muis die zijn snuit durft te laten zien, is direct een doelwit. De duiven en weidevogels zijn hun leven niet zeker, want 'there is no place to hide'. Dus een giervalk loopt ook flink in het oog, als 'ie er is, tenminste.
Om een lang verhaal flink in te korten: Om 16.00 uur ben ik teleurgesteld weer afgedropen. Ik heb de hele polder 15 maal doorkruist met de auto, in elke hoek en elk gaatje gekeken naar deze stoere rover, maar niets gevonden. Ik heb een spotter uit Arnhem gesproken, één uit Almere en één uit Belgie, die allemaal, net als ik, op zoek waren naar de giervalk. Bad luck. Snipperdag. Althans, denk ik. En dat is dus balen, maar je kunt het gewoon niet plannen. Gelukkig maar, want anders is de kick eraf als je zo'n zeldzame vogel wél voor de lens krijgt. Maar toch baalde ik.
Soms zit het dus eventjes niet mee....
Om zonder mooie foto's thuis te komen is altijd vervelend, dus ik heb nog wel mijn best gedaan op een 'preying' torenvalk (biddend dus, slechte vertaling).
En mijn giervalk? Hij is die dag toch nog 1 keer gezien, 10 kilometer verderop, in een weiland waar hij nog nooit gezien was. En op 22 februari werd hij weer door 14 mensen gemeld, in de Oude Vogelschorpolder in Philippine..............
Geen opmerkingen:
Een reactie posten